Kaynana — Laf! Efendisi boşayacakmış!.. Dur bakalım, sen daha dün gelin geldin. Acelen ne?

Belki de görümcenin kısmeti çıkacak!..

Gelin — Görümcemin kısmeti çıkacakmış!.. Laf!.. Görümceme kısmet nerede?

Kaynana — Nedenmiş o? Senin çeyizin iki arabaysa, görümceninki seninkinden aşağı mı? Hem

zaten ortada dönen bir laf da var!.

Gelin — Hangi lafmış o?!..

Kaynana — Neyse! Şimdi söylemem doğru olmaz!.. Olsun da söylerim!..

Gelin — Ah, bildim! (Alaylı) Bildim, bildim!.. Güleyim bari!..

Kaynana — Bu o senin bildiğin değil!..

Gelin — Ha ha hay!.. Değilmiş!.. Arabalar ne tarafa gitti?

Kaynana — Hangi arabalar?

Gelin — Dün akşamki arabalar!

Kaynana — Yukarı tarafa.

Gelin — Demedim mi?!.. Benim çeyizim! Bize doğru…

Kaynana — Niye size doğru olsun! Menekşelizade’lerin konağı da o tarafta…

Gelin — Ha ha hay!.. Güleyim bari!.. Şimdi de Menekşelizade’lerin adı ortaya çıktı! .. Menekşelizade’lerin oğlu imkânı yok görümcemi almaz!..

Kaynana — Şuna da bak! Neden almasınmış?! O (…) görümcen gibi kız bulsun da öpsün başına

koysun!..

Gelin — Bu kadar yıllık komşumu ben bilmeyeceğim de siz mi bileceksiniz?

Kaynana — Neymiş o senin bildiğin?!..

Gelin — (Kendi biçimini tanımlar) Menekşelizade’lerin oğlu, uzun boylu, esmerlerden hoşlanır!..

Kaynana — Ee?

Gelin — Kara kaşlı, kara gözlü; ince belli ister…

Kaynana — Daha başka?

Gelin — (Görümcesini tanımlar) Tombullardan, sarışınlardan hoşlanmaz!..

Koro — (El çarparak) Biraz daha sonra görümce geldi…

Görümce — (İçerden) Anne huuu! Gelin hanım huuu!.. Anne!.. Nerelerdesiniz?

Kaynana — Buradayız!.. Burada…

Görümce — (Girer) Hayırdır inşaallah! Bak, dün gece rüyamda ne gördüm!

Kaynana — Hayırdır inşaallah! (Geline) Sen de hayırdır desene!..

Gelin — (Soğuk) Hayırdır, inşaallah!…

Görümce — Ha! Ağabeyim kahvemi getirsin dedi…

Gelin — Şimdi (Alkol ocağını yakar) Şimdi pişiririm!..

Kaynana — Eee? Hadi anlat!.. Merakta bırakma insanı…