Sonunda ben de edemedim, Tuğrul gibi vardım, çadırın öteki yanına kocamış çitlembik ağacının altına oturdum, gözümü de onlara diktim. Bir Tuğrul’a bir onlara bakıyorum. Hiçbir yere bakmayan, bakmamış Tuğrul da bana bakıyor, hem de belli ederek bakıyor. Gökten kuş kümeleri geçtikçe, kuşlar çocukların dikenlerine kondukça, çocukların kuşları doldurdukları bü­yük kafesleri doldurdukça, kafesin içinde sarı, boz, kırmızı kuşlar vıcır vıcır kaynaştıkça Tuğrul göğe, ağa, çocuklara, kafeslere de gözlerini dikip bakıyor, sonra gene gözlerini indirip çenesini dizlerinin üstüne koyuyordu, ta ki gökten bir kuş sürüsü geçinceye, dikenlere kuşlar konuncaya, çocuklar kapanmış ağa doğru sevinç çığlıkları atarak koşuncaya kadar…

Bir ara yanından geçiyordum, başını kaldırdı bana baktı, uzunca, sonra kuş kaynaşan kafe­se, cana sonra da çocuklara baktı. Bakışları çocukların üstüne çakıldı Kaldı.

Yaşar Kemal, Kuşlar da Gitti

 B.    Aşağıdaki yargılar, yukarıda verilen parçaya göre doğru ise cümlelerin başına “D”, yanlış İse “Y” yazınız.

 1.Bu parça kahraman anlatıcının bakış açısıyla yazılmıştır. (D)

2.Bu parçadan hareketle yazarın üslup özelliğine ulaşılabilir. (D)

3.Betİmleyİci anlatıma başvurulmuştur. (D)

4.Birinci paragrafta gösterme tekniğinden yararlanılmıştır. (Y)

5.Zaman ve mekâna dair ayrıntılara yer verilmiştir. (D)

6.Olaylar, kahramanlardan biri olan Tuğrul tarafından anlatılmıştır. (D)

7.İşlediği konuya göre bilim kurgu roman türüne girmekledir. (Y)

8.   Son paragrafta kişi zamiri kullanılmıştır. (D)