Bir sözcüğün benzetme amacı güdülmeden başka bir sözcüğün yerine kullanılmasıdır. Ad aktarmasına “mecazımürsel” adı da verilir. Ad aktarması çeşitli ilgilerle oluşur.
Bir varlığın dışı söylenerek içi ya da içi söylenerek dışı kastedilir.
Parça söylenerek bütün ya da bütün söylenerek parça kastedilir.
Sanatçı söylenerek sanatçının yapıtı kastedilir.
Yer veya bir yapı adı söylenerek o yerde ya da yapıda yasayan insanlar kastedilir.
Bir yer adı söylenerek o yerdeki yöneticiler kastedilir.
Soyut bir kavram söylenerek somut bir varlık kastedilir.
Bir sözün benzetme amacı olmadan, başka bir söz yerine kullanılmasıdır. Düz değişmecede, eğretilemede olduğu gibi bir söz başka bir söz yerine kullanılır; ancak söylenen ile kastedilen arasında benzerlik ilişkisi yoktur.
Mecaz-ı mürsel şu biçimlerde yapılabilir:
a) Sanatçı söylenir, yapıtı kastedilir.
*Sezen Aksu’yu dinlemekten hoşlanırım.
*Bugünlerde sürekli Orhan Pamuk’u okuyorum.
b) İç söylenir, dışı kastedilir ya da dış söylenir içi kastedilir.
*İki tabak yedim, bir bardak içtim.
*Üşürsün, sırtını çıkar.
c) Parça söylenir, bütün kastedilir ya da bütün söylenir parçası kastedilir.
*Seyirci, stadyumu doldurdu.
*Genç kız, eline oje sürüyor.
*Yelken, rüzgârın önünde dans ederek ilerliyordu.
*Film beyazperdede gösterime girdi.
d) Eşya söylenir, insan kastedilir.
*Basınımızın etkili kalemlerindendir.
*Önlükler, ilkokulun bahçesine sevinç İçindeydi.
e) Yer söylenir, insan kastedilir:
*Bizim köy çok dedikoducu.
*Sınıf, dışarı çıktı.
“Sınıf, yeni öğretmeni merakla bekliyordu.”
cümlesinde “sınıf” sözcüğü ile ad aktarması yapılmıştır. Çünkü gerçekte sınıf, derslik, öğrencilerin ders gördüğü yerdir. Ama burada “sınıf” sözcüğü ile sınıfta ders gören öğrenciler anlatılmak istenmiştir. Dış – iç ilgisi ile sınıf söylenmiş, öğrenciler anlatılmak istenmiştir.
İç – Dış İlişkisi:
Mangal sönmeden sucukları getirin
(kömür ateşi)
Anne, çamaşır kazanı kaynadı, gel!
Üstünü çıkarıp yatağa uzandı.
Ne zamandır evde tencere kaynamıyor.
Bu depoyla Düzce’ye kadar gideriz.
Şofben yanıyordu.
Parça – Bütün İlişkisi:
Bu takıma iyi bir sol ayak lazım.
(futbolcu)
O zamanlar bu gazetede usta kalemler vardı.
Üniversitedeki kürsüsünde yıllarca çalıştı.
Motor gece karanlığında yükünü Bartın’a boşalttı.
Bu sahalarda nice altın ayaklar top koşturdu.
Soyut – Somut İlişkisi:
Bu kafayı değiştirmedikçe adam olamayız biz.
(düşünce)
Neden – Sonuç İlişkisi:
F- 16’lar gökten ölüm yağdırdı.
(bomba)
Hay mübarek! Bereket yağıyor bereket!
Bahar aylarında rahmet düşmezse ürün iyi olmaz.
Sanatçı – Yapıt İlişkisi:
Cemal Süreya elinden düşmüyor bugünlerde.
(kitapları)
Davetlilere piyanosuyla önce Çaykovski, sonra Mozart çaldı.
Şimdi de biraz Yunus Emre okuyalım mı?
Araç – Kullanıcı İlişkisi:
Sanatçımıza eşlik edecek değerli sazlarımızı sahneye davet ediyorum.
(saz sanatçıları)
Yer-Toplum İlişkisi:
Alanya bu mevsimde bile denizin tadını çıkarıyor.
(orada yaşayanlar)
Eve haber verip geleyim.
Batı ve Doğu , inanç ve felsefe yönünden hem birbirini etkilemiş hem birbirine uzak durmuştur.
Dünya uyanıkken uyumak maskaralıktır.
Yer – Kişi/Kurum İlişkisi:
Çankaya kararnameyi imzalamadı.
(Cumhurbaşkanı)
Nesne – Eklenti İlişkisi:
Telefonunuzu sekreterimize bırakın, biz sizi ararız.
(telefon numarası)
Varlık – Özellik İlişkisi:
Seyirciler sahadaki on birimizi çılgınca alkışlıyor.
(futbol takımımız)
MECAZ-I MÜRSEL ÖRNEKLERİ
Ülkeler ancak kalem ve kike ile varlıklarını sürdürebilir.
Zihnim bu şehirden, bu devirden çok uzakta,
Tanbur! Cemil Bey çalıyor eski plakta
Ankara Kıbrıs konusunda temkinli davranıyor.
Dilerim Tanrıdan ki, sana açık kucaklar
Bir daha kapanmadan kara toprakla dolsun
Kan tükürsün adını candan anan dudaklar
Sana benim gözümle bakan gözler kör olsun
Şanlı hikayesi binlerce erin
Sesi nabzım olmuş hengamelerin
Naklediyor yadını gelen geçene
Bu hayalde uyur Bursa her gece
Güç belâ bir bilet aldım gişeden
Yolculuk başladı Haydarpaşa’dan
Minareler bayramda, kubbeler arifede
Başlar birbirinden dik o dört taştan efede
Edirne’de bir sabah üçüncü şerefede
Sinan güzelliği döndürmüştü başını
Halit Ziya’yı okudun mu?
Güçlü kalemlerimizden birisi de Akif’tir.
Bir hilal uğruna ya Rab ne güneşler batıyor!
Sivas mandayı kabul etmedi.(Kongre üyeleri)
“Koparıp öpmek için, basacağı toprağı
Bütün şehir bekliyor onu dizler üstünde.”
“Sen bu otobüsle git, ben Bartın’a bineceğim.”
“Koştu yokuş aşağı, rengi atmış bir şapka.”
“Depremden sonra Düzce geceyi sokakta geçirdi.”
“Marmara’da her yelken
Uçar gibi neşeli.”