Diyarbakır’da doğmuş, ilk şiiri “Millet” dergi­sinde yayımlanmıştır.

Orhan Veli’nin etkisinin sürdüğü bir dönem­de şiire başlamış, Nâzım Hikmet’in açtığı yol­da yürümüş, ondan aldığı şiirselliği bir Ana­dolu duyarlılığı ve özlemiyle genişletmiştir.

Şiiri çoğunlukla türkülere dayalı görünse de halk kaynaklarının olanaklarını türkülerin ötesinde aramıştır.

Söze dayalı bir ritimle ezgili, tutkulu ve çağdaş şiirler yazmıştır.

Toplumcu şiirdeki didaktizm (öğreticilk) tehlikesini lirik anlatımın içinde eriterek anlatmayı başarmıştır.

İmgelerde yaptığı sıçramayla genç şairlere örnek olmuştur.

Toplumcu gerçekçi şiirin ustalarından, Türkçeyi en iyi kullanan şairlerimizdendir.

Yaşadığı coğrafya olan Doğu Anadolu insanının duyarlılığını, ezil­mişliğini lirik ve epik bir anlatımla dile getirmiştir.

Şiirlerinde ezilen insanların sesi olmuş, ezilenlerin kardeşliğini vurgulamıştır.

“Otuz Üç Kurşun, Adiloş Bebe, Hasretinden Prangalar Eskittim” şiirleri ünlüdür. Şairin birçok şiiri bestelenmiştir.

1968’de tek şiir kitabı olan “Hasretinden Prangalar Eskittim” yayımlanınca çok büyük bir yankı uyandırmıştır.