➢ Destanlar baştan sona manzum (şiir) şekilde yaratılmış ürünlerdir. Halk hikâyeleri ise nazım-nesir karışıktır, olay anlatımı nesir, karşılıklı konuşmalar nazım biçimindedir.

➢ Destanlarda doğal ve sosyal çevre tasvirleri pek kullanılmaz, halk hikâyelerinde ise özellikle doğa tasvirleri sıkça kullanılmıştır.

➢ Destanlarda olağanüstü özellikler taşıyan kahramanlara, olaylara çok sık rastlanırken halk hikâyelerinde gerçek dışı unsurlar iyice azalmıştır. Özellikle kahramanlar gerçek hayatta her an rastlanabilecek tiptedir.

➢ Destanlar, bir milleti derinden etkileyen birtakım olayları anlatır, daha çok kahramanlık konusunu işler. Halk hikâyeleri daha bireyseldir, daha çok iki genç arasındaki büyük ve güçlü bir aşkı konu eder. Halk hikâyelerinde kahramanlık konusu az işlenmiştir.

➢ Destanlarda genellikle toplum dışındaki bir milletle yapılan mücadele konu edilir, halk hikâyelerinde ise toplum içindeki bireyler ve sınıflar arasındaki çatışmalar ağırlık kazanmıştır.

➢ Destanların orijinal şekillerinin yazıya geçirilmesi çok geç tarihlerde mümkün olmuş, baştan sona orijinal hâli korunan destan sayısı az olmuştur. Destanların çoğunun konusu yabancı kaynaklardan öğrenilmiş ve nesir biçiminde kaleme alınmıştır. Halk hikâyelerinin büyük bir kısmı halk arasından derlenerek yazıya aktarılabilmiştir.

➢ Destanlar da halk hikâyeleri de âşık denen saz ozanları tarafından bağlama eşliğinde geniş dinleyici toplulukları önünde anlatılagelmiştir.

➢ Destan da halk hikâyesi de yaratıcısı belli olmayan anonim ürünlerdir. Kulaktan kulağa, kuşaktan kuşağa aktarılarak varlıklarını sürdüren sözlü anlatı türleridir.