Asıl adı Ece Ayhan Çağlar’dır, Datça’da doğmuştur. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesinden mezun olduktan sonra kaymakamlık yapmış, daha sonra memurluktan ayrılarak çeşitli yayınevle­rinde redaktörlük yapmış ve ölünceye ka­dar yoksul bir hayat sürmüştür.

Cemal Süreya ve Sezai Karakoç gibi “parasız yatılı” okumuş, on­larla Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesinde yüksek öğrenim gör­müştür. Bu yüzden İkinci Yeni’yi “parasız yatılı” veya “mülkiyeliler” hareketi olarak değerlendirmiştir.

“İkinci Yeni” ismine karşı çıkarak sivil şiir, sıkı şiir, kara şiir adların­dan birini önermiştir.

Kendine özgü çağrışımlar ve göndermelerle örülü şiirleriyle hem Türk şiirinde hem de İkinci Yeni içinde farklı bir kanal açmıştır.

Dilin uçlarında dolaşan, ortalamaya ve sıradanlığa teslim olma­mayı ilke edinen ve aykırı üslup taşıyan şiirler yazmıştır.

Kelimeleri bozan, cümleleri tersyüz eden ve görüntülerle imge yakalamaya çalışan kural dışı bir ifade tarzı benimsemiştir.

İmgeyi önemsemiş, şiiri “imgeler sanatı” olarak algılamış, alışılma­mış bağdaştırmalara sıkça yer vermiştir.

İkinci Yeni’nin en kapalı, en çok yadırganan şairi olmuştur.

“Kınar Hanım’ın Denizleri” kitabında sürrealizmi çağrıştıran bir kurguyla tarih, coğrafya, sokak hayatı ve ekonomiye dair unsurla­ra yer vermiştir.

Mensur şiirlerini “Bakışsız Bir Kedi Kara” ve “Ortodoksluklar” adlı yapıtlarında toplamıştır.

ESERLERİ