“ile, idi, imiş, ise” ayrı olarak yazılırsa hiçbir değişikliğe uğramaz:

•    “Artık Eskişehir’e de Konya’ya da hızlı trenle gidilecek.”

•    “Yazı yazmak da bir hırstan başka ne idi?”

•    “Yeni aldığı kitabı, zevkle okuyor imiş.”

•    “Pencere açık kalmış ise ev soğumuştur.”

“ile, idi, imiş, ise”, ünsüzle biten bir sözcüğe ek olarak getirilirse “i” ünlüsü düşer, kendinden önceki sözcüğe ünlü uyumları yönünden uyar:

kitapla, çiçekti, uzunmuş, çalışkansa…

“ile, idi, imiş, ise”, ünlü ile biten bir sözcüğe ek olarak getirilirse “i” sesinin yerini “y” sesi alır ve kendinden önceki sözcüğe ünlü uyumları yönünden uyar:

sevgiyle, sarıydı, kısaymış, zekiyse…