Bir dizede geçen en az iki sözcükle ilgili niteliklerin, alt dizede sıralanmasıdır.
Bir diğer tanım ise:
Çoğunlukla bir beyit içinde, ilk dizede birkaç şeyi andıktan sonra, ikinci dizede bunlarla ilgili benzerlik ve zıtlıkları belirtmeye leff ü neşr denir. Bu sanat düzyazıda da görülebilir.
Teşbih ve istiare ile yakından ilgili olan bu söz sanatı, ilk dizede söylenenlerin ikinci dizede düzenli ya da düzensiz açıklanışına göre ikiye ayrılır:
a)    Düzenli Leff ü Neşr:
Birinci dizede söylenenlerin karşılıklarını ikinci dizede aynı sırayla açıklamadır.

Elimde kitaplar dolusu karanfil tutarken
Gözlerim okuyor kırmızı çiçek misali yaşlarını.
Bu şiirde, “kitap” sözcüğü ile “‘okumak”, “karanfil” sözcüğü ile “çiçek” Leff ü Neşr Sanatı (söz simetrisi) oluşturmuştur.

Hakir olduysa millet, şanına noksan gelir sanma
Yere düşmekle cevher, sakıt olmaz kadr ü kıymetten         (Ziya Paşa)

Sen bana en sâdık bir arkadaştın
Gönlümde ateştin, gözümde yaştın
Ne diye tutuştun, ne diye taştın
Beni kıskandırıp durmalı mıydın?         (Tavlusunlu Hicrani)

İşte gördüğünüz üzere, savaş ve barışa işaret olarak,
Bir elimizde kan dökücü mızrak, bir elimizde zeytin dalı var.(Kâmil Paşa)

b) Düzensiz Leff ü Neşr:
Birinci dizede söylenenlerin karşılıklarını ikinci dizede ya ters yönden ya da karışık olarak belirtmedir.

Deli eder insanı bu deniz, bu gökyüzü
Göz kırpar yıldızlar, türküler söyler balıklar         (Cahit Öztürk)