Muharrem Niyazi Akıncıoğlu Kırkla­reli’nin Pınarhisar ilçesine bağlı Kuru­ dere köyünde doğdu. Orta öğrenimi­ni Edirne ve Bursa’da yaptı. Daha sonra İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi.

Edebi Kişiliği

1940’lı yılların en etkili şairlerindendir. Nazım Hik­met’ten sonra, halk şiirinden yararlanan ilk toplumcu şairlerdendir.  Özellikle  Ahmet  Arif’i  derinden  etkilemiş­ tir. Çeşitli nedenlerle yargılanmıştır. Yüreğinden damı­tarak kaleminde vücut bulan, boynuna pranga  gibi asılmış “şairliği” o dönem şartları için onun da her ne sebepten  olursa  olsun  suçlu  görülmesine  yetmiştir.

Muharrem Niyazi Akıncıoğlu ile Ahmed Arif, şiirde ya­kaladıkları teknik, dil ve hava kadar, hayatlarında kar­şılaştıklarıyla da sanki paralel hayatlar sürerler. İkisi de bir dönem mahpusluk  hayatı yaşar, şiirlerinde “hürriyeti” dile getirirler. Bu mahpusluk ikisinde de derin tahribatlara sebep olur ki ikisi de tek kitap çıkartıp bir sü­re sonra inzivaya çekilirler. Öte yandan iki şair de hayata baktıkları pencere olan aynı ideolojik çizgide eserler vermekte, birisi yurdun batısından, Trakya’dan seslenirken, diğeriyse doğusundan sözcüklerini uçur­ maktadır. Akıncıoğlu, 1970’1i yıllara gelindiğinde yeniden şiire döner. Şiirlerini Ses, Pazar Postası, Yeni Edebiyat ve Yürüyüş gibi dergilerde, bazen dostlarının ısrarlarıyla yayımlar. Ama artık çok hatırlanmamakta, 1940’1arda kendisinden sonraki önemli şairleri etkilemiş şiir dilini yakalayamamaktadır. Eski şiirlerindeki etkiyi yeniden bulmak için çok da üretim yapmaz. Bu umursamaz ka­bulleniş onun silkelenmesine engel olacaktır.

Halk şiiri geleneğinden beslenen toplumcu şiirleriyle tanınan Akıncıoğlu’nun şiirleri ancak ölümünden son­ra bir araya getirilebildi. “Umut Şiirleri” adıyla yayımla­nan kitap, gerek halk şiiri gerekse de divan şiirinden yararlanıp yeni bir şiir oluşturma gayretindeki bir şair­le tanıştırır bizi.

Eserleri:

Şiir: Haykırışlar, Umut Şiirleri