Halk edebiyatının nazım şekillerinden yararlanılmalıdır.
Şiirde millî ölçü birimimiz olan hece ölçüsü kullanılma­lıdır,
Eserlerde yerli ve millî konulara yer verilerek Anadolu insanının yaşamı yansıtılmalıdır.
Dilde sadeleşme gerçekleşmeli, İstanbul Türkçesi ya­zı dili haline getirilmelidir. Bunun için de aşağıdaki ku­rallara bağlı kalınmalıdır.

• Gerektiğinde öteki Türk lehçelerinden kelime al­mak
• Bilim dilinde kullanılan Arapça ve Farsça terimleri kullanmaya devam etmek
• Türkçe karşılıkları olan Arapça. Farsça sözcükleri kullanmamak; “gece” varken “şeb” ya da “leyi”. “güneş” varken “şems” sözcüğünü kullanmamak
• Arapça ve Farsça kelimeleri Türkçedeki kullanılış­larına göre değerlendirmek,
• Arapça ve Farsça kelimeleri asıllarına göre değil, Türkçe söylenişlerine göre yazmak
• Yazı dili ile konuşma dilini birleştirmek; İstanbul Türkçesini yazı dili haline getirmek

Sonuç olarak Millî Edebiyat dönemiyle ilgili şu değerlendirmeler yapılabilir:
Eserlerde, yer yer kişisel konular işlense de bu dönem edebiyatı, hamaset yüklü bir edebiyattır.
Roman ve öykü bu dönemde teknik yönden daha da gelişmiş; yıllardır ihmal edilen Anadolu halkının yaşa­mı. çektiği sıkıntılar eşlenmiştir.
Milli Edebiyatın, hikâye ve nesir alanındaki ilk büyük yazarı Ömer Seyfettin‘dir.
Milli Edebiyat akımına manzumeleri ve düşünceleriyle yön veren Ziya Gökalp‘tır.
Millî Edebiyat akımının, tarih ve edebiyat tarihi alanın­daki temsilcisi Fuat Köprülü‘dür.
Milli Edebiyat döneminde edebiyat tarihçiliği çağdaş bu yöntemle ele alınmış, dönemler ve kişiler belgeler ışığında değerlendirilmiştir.

• Bu dönem romancıları topluma karşı duyarlı kişilerdir. Toplumdaki olaylara kayıtsız kalmamışlardır.
• Başlangıçta Fecr-i Âtî topluluğuna bağlı olarak hareket ettikten sonra “Yeni Lisan” makalesindeki memleketten bahseden edebiyat oluşturma çizgisinde birleşmişlerdir. Bu birleşim; romanın konusunu, dilini etkilemiştir.
• Milli Edebiyat romancılarının ortak özellikleri; toplumun ve bireyin problemlerini dengeli olarak işlemek, memleket ve millet sevgisini romantik duygularla beslemek, milli değerlere sempati ile yaklaşmak şeklinde özetlenebilir.

MİLLİ EDEBİYAT DÖNEMİNİN ROMANININ YAPI ÖZELLİKLERİ

Olay: Olaylar, genelde tarihi ve toplumsal gerçekliklerden hareketle tasarlanmıştır. Bu dönem romanlarında olaylarda; İstanbul dışında, memleket sorunları etrafında oluşmuştur.

Kişiler: Milli Edebiyat romanı dışa-Anadolu’ya açılmış-başka insanların da var olduğu bilinciyle hareket eden, içinde yaşadığı toplumun sorunlarına, sıkıntılarına yabancı kalmayan kahramanların romanı olmuştur.

Zaman: Genelde kendi yaşadıkları zamanın tarihi ve sosyal konularını ele almışlardır.

Mekân: Mekan olarak şehir, kasaba ve köyleriyle Anadolu; romana bir taraftan gerçekçi bir bakış açısıyla, diğer taraftan da bir memleket romantizmi ile girmiştir.

 Milli Edebiyat Dönemi Romanının Tema Özellikleri:

Romanların teması bireysellikten kurtarmış, toplumsal konular tema işlenmiştir.

Tema; Siyasi kavgalar, Türkçülük, yanlış Batılılaşma, kuşaklar arası çatışma, geri kalmışlık, eğitimsizlik, cehalet, yoksulluk…

Dil ve Anlatım Özellikleri:

Eserlerin günlük konuşma diliyle yazılması gerektiğini savunmuşlardır. Sade dil ile yazılmıştır.

Etkilenen Akımlar:

Sanatçıların yaşadığı dönemin toplumsal gerçekliğinden hareketle kurgulanmıştır. Bu eserler, iyi bir gözlem sonucunda yazılmıştır. Bu yönüyle Milli Edebiyat Dönemi romanları realist özellik taşımaktadır.