MİLLİ EDEBİYATIN GENEL ÖZELLİKLERİ
- Milli edebiyatçılar dilimizin Arapça ve Farsçanın etkisinde yapay bir dil olduğunu belirtmişlerdir.
- Servetifünun ve Fecriati edebiyatının yazarlarını Türkçeyi yabancılaştırmakla ve yozlaştırmakla suçlamışlardır.
- Edebiyatın kullandığı dilin halkın dili olması gerektiğini vurguladılar.
- Konuşma dilini yazı diline dönüştürme düşüncesi zamanın yazarlarının büyük çoğunluğunca benimsenmiştir, böylece Osmanlıcadan Türkçeye dönülmüştür.
- Milli edebiyat akımıyla birlikte yeni ve halka dönük halk diline önem veren yeni bir edebiyat akımı ortaya doğmuştur.
- Şiirde Halk edebiyatı nazım biçimlerinden hece kullanılmış, aruz yerine hece tercih edilmiştir.Fakat geçiş dönemi özelliği olduğunda hem hece hem de aruz kullanılmıştır.
- Konularını yerli hayattan ya da tarihten almıştır. İstanbul’un dışına çıkılmış ve Anadolu insanı edebiyata konu edinmiştir
NOT: Milli edebiyat dönemine kadar bütün dönemlerde İstanbul ve İstanbul insanı anlatılmıştır fakat bu dönemden sonra Anadolu insanı ve yaşamı edebiyata konu edinmeye başlamıştır. Kurtuluş Savaşı gibi konuları ele almışlardır.
- Milli edebiyat yazarları eserlerini “Türk Yurdu , Türk Derneği , Türk Ocağı, Halka Doğru, Türk Sözü , Yeni Mecmua ve Dergah” dergilerinde yayınlamışlardır.
MİLLİ EDEBİYATIN SANATÇILARI
Ömer Seyfettin
Ziya Gökalp
Ali Canip Yöntem
Mehmet Emin Yurdakul
Fuat Köprülü
Halide Edip Adıvar
Reşat Nuri Güntekin
Yakup Kadri Karaosmanoğlu
Refik Halit Karay
Falih Rıfkı Atay
Memduh Şevket Esendal
Ahmet Hikmet Müftüoğlu
Halide Nusret Zorlutuna
Ruşen Eşref Onaydın
Hamdullah Suphi Tanrıöver
NOT: Milli edebiyat yazarları Cumhuriyet ilan edildikten sonra karşımıza Cumhuriyet edebiyatı yazarları olarak karşımıza çıkarlar. Sadece Ömer Seyfettin, 1920 yılında vefat ettiği için katılamamıştır.
]]>