Felsefi ve didaktik(öğretici) şiirin öncüsüdür.

Şiir ile düşünceyi birleşti­ren şair olarak görülür.

Şeyhü’ş-Şuara   (Şairlerin Şeyhi) olarak bilinir.

Şiirlerinde hikmetli sözlere, atasözlerine yer vermiştir.

Akıcı ve pürüzsüz bir üs­lubu vardır.

Yaşadığı dönemin en gü­zel İstanbul dilini o kullanmıştır.

Sade bir dilden yanadır.

Süsten ve histen uzak bir şiir oluşturmuştur.

Toplumcu, ahlakçı ve tenkitçidir.

Şiirlerinde toplumdaki düzensizlikleri, göstermeye çalışmıştır.

Eserleri

Hayriye

Hayrabâd

Münşeat

Türkçe ve Farsça Divanı

Tuhfetü’l Haremeyn

Surname

Fatihnâme-i Kâmaniçe

Hadis-i Erbain

Siyer-i Veysi (Veysi’nin siyerine ektir.)

Hayriye

Oğlu için yazdığı didaktik mesnevisidir.

Hayrabâd

Baltacı Mehmet Paşa adına 1705-1706 Nabi tarafından kaleme alınmış ünlü bir mesnevidir. Konusu Attar’ın İlahi-name adlı ese­rindeki bir hikâyeden alınmıştır.

Surname

I. Mehmet’in şehzadeleri için yapılan sünnet düğünü ve eğlen­celerini hikâye ve tasvir eden mesnevidir.

Tuhfetü’l Haremeyn

Nabi’nin Hac seyahatnamesi, Nabi bu eserini Hac’a gidemeyen­ler, Hicaz’ı göremeyenler için tertip etmiş.

• Asıl adı Yusuf olan sanatçı Urfalıdır.
• İyi bir eğitim görmüş, iyi derecede Arapça ve Farsça öğrenmiştir.
• İstanbul’a gittikten sonra IV. Mehmet’le Lehistan seferine katılmış ve bu padişahtan himaye görmüştür.
• Didaktik şiirler yazan sanatçı, his ve hayalden çok düşünceye önem vermiş felsefi gazelin, hikemî tarzın öncüsü olmuştur.
• Söz sanatlarına fazla itibar etmemiş, sade bir dil kullanmıştır.
• Eserlerinde devrin sosyal ve ahlaki buhranlarını açık yüreklilikle dile getirmekten çekinmemiştir.

Eserleri :

• Divan (Türkçe ve Farsça iki ayrı divan)
• Hayriyye (Mesnevi- Oğlu Ebu’l-Hayr Mehmet için yazdığı öğütleri içerir.)
• Hayrâbâd(Mesnevi- Ferüdüddin Attar’dan çeviri)
• Surnâme(Mesnevi- IV. Mehmet’in şehzadelerinin sünnet düğününü anlatır.)Fetihnâme-i Kamaniçe (IV. Mehmet’in Lehistan seferini ve Kamaniçe kalesinin alınışını anlatır)
• Tuhfetü’l-Harameyn(Hicaz seyahatini anlatır.) vs.