Felsefi ve didaktik(öğretici) şiirin öncüsüdür.
Şiir ile düşünceyi birleştiren şair olarak görülür.
Şeyhü’ş-Şuara (Şairlerin Şeyhi) olarak bilinir.
Şiirlerinde hikmetli sözlere, atasözlerine yer vermiştir.
Akıcı ve pürüzsüz bir üslubu vardır.
Yaşadığı dönemin en güzel İstanbul dilini o kullanmıştır.
Sade bir dilden yanadır.
Süsten ve histen uzak bir şiir oluşturmuştur.
Toplumcu, ahlakçı ve tenkitçidir.
Şiirlerinde toplumdaki düzensizlikleri, göstermeye çalışmıştır.
Hayriye
Hayrabâd
Münşeat
Türkçe ve Farsça Divanı
Tuhfetü’l Haremeyn
Surname
Fatihnâme-i Kâmaniçe
Hadis-i Erbain
Siyer-i Veysi (Veysi’nin siyerine ektir.)
Hayriye
Oğlu için yazdığı didaktik mesnevisidir.
Hayrabâd
Baltacı Mehmet Paşa adına 1705-1706 Nabi tarafından kaleme alınmış ünlü bir mesnevidir. Konusu Attar’ın İlahi-name adlı eserindeki bir hikâyeden alınmıştır.
Surname
I. Mehmet’in şehzadeleri için yapılan sünnet düğünü ve eğlencelerini hikâye ve tasvir eden mesnevidir.
Tuhfetü’l Haremeyn
Nabi’nin Hac seyahatnamesi, Nabi bu eserini Hac’a gidemeyenler, Hicaz’ı göremeyenler için tertip etmiş.
]]>