Bir yazarın, kişisel görüş ve düşüncelerini fazla derinleştirmeden, okuyucusuyla konuşuyormuş gibi içten bir hava içinde yazdığı yazılara sohbet denir.

İyi bildiği ve herkesin ilgilendiği bir konuda çoğu kişi söyleşi yaza­bilir. Bunun için bir konuda, ne söyleyeceğini bilmenin yanı sıra, nasıl söyleyeceğini bilmek gerekir. Söylenecekler, küçük şakalar­la daha çekici duruma getirilebilir.

Sohbetlerde yalın, içten, samimi ve senli benli bir dil kullanmak esastır.

Herkesi ilgilendiren konular seçilir.

Düşünsel planla yazılır.

Cümleler çoğu zaman konuşmadaki gibi devriktir.

Yazar, soru-cevap yöntemiyle sohbet hissi verir.

İçtenlik, samimiyet, doğallık sohbetin temel özelliğidir.

Anlatılanlar mantık çerçevesinden ayrılmadan günlük konuşma havasıyla ele alınmalıdır.

Kolay okunabilir bir üslup seçilmelidir.

Sohbet türünün Türk edebiyatındaki önemli temsilcileri:

Ahmet Rasim – Ramazan Sohbetleri, Suut Kemal Yetkin – Ede­biyat Söyleşileri, Şevket Rado – Eşref Saati, Melih Cevdet Anday – Dilimiz Üzerine Söyleşiler, Nurullah Ataç – Karalama Defteri.