• Tercüman-ı Ahval gazetesinin çıkarılışı bu döne­min başlangıcı kabul edilir (1860). Tercüman-ı Ah­val ilk özel Türk gazetesidir. Şinasi ve Agah Efendi tarafından çıkarılmıştır.

Dönemin önemli sanatçıları şunlardır :
İbrahim Şinasi Efendi

Namık Kemal

Ahmet Mithat Efendi

Ziya Paşa

Şemsettin Sami

Ahmet Vefik Paşa

Direktör Ali Bey

Ahmet Cevdet Paşa

• Bu dönem sanatçıları “toplum için sanat”, anlayı­şını benimsemiştir. Batı kültürünü halka tanıtmaya çalışmışlardır.
• Sade bir dil anlayışını benimseyen bu dönem sa­natçıları, bu anlayışlarını hayata geçirmede başa­rılı olamamıştır. (Ahmet Mithat ve İ. Şinasi dışında kimse bu anlayışı uygulamaya çalışmamıştır.)
• Amaç toplumu eğitmek olduğundan gazete ve ti­yatro gibi türlere ağırlık verilmiştir.
• Roman, öykü, tiyatro, makale, anı, eleştiri gibi tür­lerin ilk örnekleri bu dönemde verilmiştir.
• Şiirde parça güzelliği yerine anlam bütünlüğüne önem verilmiştir.
• Şiirin konusu genişlemiş o güne kadar edebiya­tımızda görülmeyen adalet, eşitlik, kanun, vatan, meşrutiyet gibi konular işlenir olmuştur.
• Şiirlere bağımsız adlar ilk kez bu dönemde veril­miştir.
• Genellikle aruz ölçüsü kullanılmıştır. Hece ölçüsü, sınırlı da olsa, denenmiştir.
• Divan edebiyatı ürünleri olan kaside, gazel, mu­rabba, terkib-i bent… gibi nazım şekillerinin kulla­nılmasına devam edilmiştir. Bu nazım biçimleriyle yeni konular işlenmiştir.
• Noktalama işaretleri ilk kez bu dönemde Şinasi ta­rafından kullanılmıştır (Şair Evlenmesi)
• Bu dönemde verilen eserler teknik yönden kusur­ludur.
• Bu dönemin önemli sanatçıları farklı edebî akımla­rın etkisinde kalmıştır.

Namık Kemal romantizmin etkisinde kalmıştır.

Ahmet Mithat romantizmin etkisinde kalmıştır.

Şemsettin Sami romantizmin etkisinde kalmıştır.

Şinasi klasisizmin etkisinde kalmıştır.

Ahmet Vefik Paşa klasisizmin etkisinde kalmıştır

Direktör Ali Bey klasisizmin etkisinde kalmıştır.