Sonuç Yayınları 9.Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Etkinlik Cevapları Sayfa – 57 (Yeni Müfredat-Yeni Kitap)(2018-2019)

 4. ETKİNLİK

Birtakım İnsanlar” hikâyesini anlatıcı, bakış açısı, zaman ve mekân özellikleri bakımından aşağıda verilen “Şişman ile Zayıf” hikâyesiyle karşılaştırınız. Bu hikâyelerin benzer ve farklı yön­lerini tespit ediniz.

 

Birtakım İnsanlar

Şişman ile Zayıf

Anlatıcı

Kahraman

Yazar

Bakış Açısı

Kahraman Bakış Açısı

İlahi Bakış Açısı

Zaman Özellikleri

Gece

Belirli zaman yok,kısa bir an

Mekan Özellikleri

Dış mekanlar :İstasyon,sokaklar

İstasyon

 ŞİŞMAN İLE ZAYIF

İki eski arkadaş Nikolayev istasyonunda karşılaştılar; bunlardan biri şişman, öbürü zayıflı. Şişman olanı az önce gar lokantasında karnını doyurmuştu, o yüzden yağlı dudakları olgun iki vişne gibi par­lıyordu. (…) portakal çiçeği kokusu yayılıyordu çevresine. Zayıf olan ise henüz yeni trenden inmişti; valizlerle, bohçalarla, karton kutularla yüklüydü elleri, kolları. Onun ağzından da jambon ve kahve tel­vesi kokusu yayılıyordu. Adamın arkasında uzun çeneli, sıska bir kadın ile uzun boylu, gözlerini kısarak bakan, gözlüklü bir lise öğrencisi başlarını uzatmış bakıyorlardı. Zayıf adamın karısı ile oğluydu bunlar.

Şişman, zayıfı görünce;

—A, Porfir, diye haykırdı. Bu sen misin, iki gözüm? Görüşmeyeli yıllar geçti.

Zayıf apışıp kalmıştı.

—Mişa, aziz dostum! Çocukluk arkadaşım benim! Nereden çıktın böyle?

İki dost kucaklaştılar, üç kez öpüştüler, yaş dolu gözlerini birbirlerine diktiler, ikisi de hoş bir şaşkın­lık içindeydiler. Sarılıp öpüşmeden sonra zayıf olanı;

—Ah, sevgili dostum, dedi. Doğrusu, karşılaşacağımızı hiç tahmin etmezdim! Bu ne güzel rastlantı! Dur, sana şöyle bir bakayım! Gene eskisi gibi yakışıklısın, içten bakışların da, şıklığın da hiç değişme­miş. Hey, Ulu Tanrı’m, bakın şu işe! Ee, nasılsın, iyi misin? Zengin misin? Evlendin mi? Gördüğün gibi, ben evliyim… Bu, benim hanım Luiza, kızlık soyadı Wanzenbachlı… Lüteryen bir aileden gelme… Bu da oğlum Nafanail, lise üç öğrencisi. Nafanail. Bu bey benim çocukluk arkadaşımdır. Liseyi birlikle okuduk.

Nafanail biraz düşündü, şapkasını çıkardı.

—Liseyi birlikle okuduk, diye sürdürdü konuşmasını zayıf olanı. Mişa, anımsıyor musun, seninle nasıl alay ederlerdi? Okulca dağıtılan kitabı (…) yaktın diye sana Herostrat adını takmışlardı. Bana da arkadaş­larımın arasını bozduğum için Efialt diye takılırlardı. Kah-kah-kah! Çocukluk günleri ne güzeldi! Korkma. Nafanailciğim, sokul arkadaşımın yanına! Yaa, işte bu da karım, kızlık soyadı Wazenbach… Lüteriyen’dir.

Nafanail bir an düşündükten sonra babasının arkasına gizlendi. Şişman, sevinç dolu gözlerini ar­kadaşından ayıramıyordu.

—Anlat, bakalım! Nasılsın, neler yapıyorsun? Görevin nerede, hangi rütbedesin?

—Memurluktan başka ne yapabiliriz ki! 7. dereceden denetçi görevindeyim. Bir de Stanislav nişa­nım var. Aldığım aylık yetersiz ama yetiştirmeye çalışıyoruz. Ayrıca karım müzik dersleri veriyor, ben de ağaçtan sigara küllüğü oyup satıyorum. Tanesi bir rubleden gidiyor, çok güzel kül tablalarıdır. On tane­den fazla alana, anlıyorsun ya, biraz indirim yapıyorum. Yuvarlanıp gidiyoruz işte… Başkentte görevliy­dim, şimdi de buraya, aynı bakanlığa bağlı dairede kısım şefliğine atandım. E, sen hangi görevdesin, bakalım? Epey üst rütbelere yükselmişsindir, sanırım. Daire amiri filan…

Şişman;

—Hayır, dostum, daha yüksek, dedi. Bakanlık müsteşarıyım…. Nişanım da var. Çift yıldız.

Zayıf birden sarardı, dondu kaldı, sonra biraz toparlanarak yüzüne çarpık bir gülümseme yayıldı; aynı anda da gözlerinde kıvılcımlar çaktı. Bunun ardından ezildi, büzüldü, kamburlaştı, ufaldı… Karısının çenesi daha bir sivrildi, oğlu Nafanail “hazır ol”a geçti, dik yakalı setresinin bütün düğmelerini ilikledi.

—Beyefendi hazretleri… bendeniz çok memnun oldum. Nasıl desem ki… çocukluk arkadaşım, bir­denbire bu rütbeye yükselmiş! Kih-kih-kih!