RÜBAİ

• Rubai, kendine özgü bir ölçüsü olan, 4 dizelik ( mısralık ) bir nazım biçimidir.
• Rubailerde birinci, ikinci, dördüncü dizeler uyaklı, üçüncü dize ise serbesttir.
• İki beyitlik kıtalar biçiminde yazılmış rubailer de vardır.
• Her dizesi birbiriyle uyaklı rubailere “rubai-i musarra” ya da “terane” adı verilir.
• Rubainin her dizesi ayrı bir ölçüde olabildiği gibi, dört dizesi de aynı ölçüde olabilir.
• Rubailer genellikle mahlassız şiirlerdir. Ve divan şairlerinin divanlarının sonunda rubaiyyat başlığı altında sıralanırlar. Bu türün tartışmasız en büyük şairi Ömer Hayyam’dır.
• Türk edebiyatında Mevlânâ’nın Farsça yazdığı felsefi rubailer bu türün hızla yayılmasına neden oldu.
• Kara Fazlî, Fuzuli 16. yüzyılda bu türün en usta örneklerini verdiler.
• Divan edebiyatı’nda 17. yüzyıl rubainin altın çağı oldu.
• Azmizade Haletî, yazdığı bin kadar rubai ile “en büyük Osmanlı rubai şairi” olarak tanındı.
• Cumhuriyet döneminin en büyük rubai ustası ise Yahya Kemal Beyatlı’dır.
• Arif Nihat Asya ise rubailerini “Rubaiyyat-ı Arif ” adlı eserinde toplamıştır.