Servetifünun Romanlarında Dil ve Anlatım Özellikleri

SERVETÎFÜNUN ROMANLARINDA DİL VE ANLATIM ÖZELLİKLERİ

• Bu dönemde halka seslenmek düşünülmediğinden konuşma dilinden tamamen uzaklaşılmış; Arapça ve Fars­ça sözcüklere, dil kurallarına geniş ölçüde yer verilmiştir.
• Servetifünun yazarları, etkisi altında oldukları Fransızcadan esinlenerek o dilin kurallarından bazılarını Türkçeye uygulamışlardır.
• Dil; üslup, mekân ve kişi tasvirlerinde çok süslüdür.
• Tanzimat sanatçılarında görülen teknik aksaklıklar, üslup bozuklukları, acemilikler bu dönemde gideril­miş ve roman teknik bakımdan oldukça geliştirilmiştir.
• Olay örgüsünün ortaya konması ve konuşmalar, başarılı bir şekilde oluşturulmuştur.
• Tanzimat romanında sanatçılar, halkı eğitmek amacıyla romanın akışını keserek bilgi vermiştir. Roman tekniği bakımından hata olarak kabul edilen bu tutum, Servetifünun yazarları tarafından aşılmıştır. Yazarlar, yapıtların­da kişiliklerini gizlemişler ve olayın akışına müdahale etmemişlerdir.
• Bu dönem sanatçıları; cümledeki klasik sırayı bozarak fiili başa ya da ortaya almışlar, bazen de cümleleri yarı­da kesmişlerdir.
• Ara cümlelere yer vermişler; cümle içinde ikide bir “ve” bağlacını, “ah”, “oh” gibi ünlemleri kullanmışlardır.
• Sıfatlar, adın sonunda kullanmışlardır.
• Fiille biten cümlelerde farklı kipler kullanarak tekdüzeliği aşmaya çalışmışlardır.