Şiir Türleri, Nazım Şekilleri, Söz Sanatları Doğru – Yanlış Etkinliği-3

Şiir Türleri, Nazım Şekilleri,Söz Sanatları Doğru ve Yanlış Etkinliği-3

1. Bir sözcükte hecelerden birinin diğerlerine göre daha baskılı, daha kuvvetli söylenmesi demek olan vurgu, hem sözcüğün anlamını güçlendiren hem de şiiri ahenkli kılan bir unsurdur.
2. Duyguların veya düşüncelerin gereğine göre bir uyum içinde, seslerin yük­seltilip alçaltılmasına tonlama denir.
3. Aliterasyon, şiirde aynı sessiz harflerin tekrarlanmasından oluşan ahenktir.
4. Diksiyon, şiirde aynı sesli harflerin tekrarlanmasından oluşan ahenktir.
5. Dize ortalarında bulunan ve mısra sonlarındaki uyakla uyumlu ses benzerliği­ne iç kafiye adı verilir.
6. Şiirde, ahenk oluşturmak amacıyla dizelerdeki hece sayılarının ya da ses de­ğerlerinin birbirine eşitlenmesine ulama adı verilir.
7. Hece ölçüsüyle oluşturulan şiirlerde dizelerde vurgu yapmak amacıyla bir ya da iki kez durulan yerlere bağlama denir.
8. Aruz ölçüsü, dizelerdeki hecelerin uzunluk ve kısalık bakımından birbirine eşit olması esasına dayanır.
9. Dizelerdeki sözcükleri aruz kalıplarına uydurabilmek için, kısa hecenin uzun okunmasına imale, uzun hecenin kısa olarak okunmasına ise zihaf denir.
10. Serbest ölçüde, dizelerdeki ahenk, aruz ya da hece ölçüsüne değil; sözcüklerdeki ses uyumuna dayanır.
11. Dize sonlarında yazılışları aynı, anlamları ve görevleri farklı olan eklerin, söz­cük ve sözcük gruplarının tekrar edilmesine redif adı verilir.
12. Dize sonlarında yazılışları, anlamlan ve görevleri aynı olan eklerin, sözcük ve sözcük gruplarının tekrar edilmesine kafiye adı verilir.
13. “Can kafeste durmaz uçar / Dünya bir han, konan göçer” dizelerinde yarım uyak kullanılmıştır.

CEVAPLAR