ÜNLEM İŞARETİ (!)
İçinde ünlem ifadesi (sevinç, kıvanç, üzüntü, acı, korku, hayret, ürperti, heyecan, nefret vb. ani coşkunluklar) bulunan, seslenme, hitap veya uyarı bildiren cümle ve kelimelerin sonunda kullanılır.
- Komşular!
- Tanrım!
- Hemşerilerim!
- Yazık sana!
- Aşkolsun!
- Sus bakayım!
- Hey baksana!
- Ee, yeter artık!
- Ey Türk gençliği!
- Aa!
- Hey!
- Ah, ne yaptım!
- Biraz bakar mısın?
- Ay, elim!
- Buraya gel!
- Gitme ha!
Ünlem işareti, ünlem ifadesinden hemen sonra kullanılabileceği gibi cümlenin sonunda da kullanılabilir.
- Eyvah, işe geç kaldım!
- Eyvah! işe geç kaktım.
Parantez içinde kullanılan ünlem işareti cümleye alay etme, hafife alma, küçümseme, inanmama, kinaye” anlamları katar.
- Ali Bey’in ne kadar akıllı (!) olduğunu herkes bilir
- Karnendeki notlardan ne kadar çok çalıştığın (!) belli oluyor.
