• Üsküp’te doğan Yahya      Kemal, ilk ve orta öğrenimini Üsküp, Selanik ve İstanbul’da yaptıktan      sonra 1903 yılında Paris’e, üni­versiteye gider. Burada tarih bilimine      ilgi duymaya başlayan sa­natçı, Türk ve Osmanlı tarihini incelemeye başlar.
• Bir yandan Türk      tarihini araştıran diğer yandan da Fransız edebiyatını kay­nağından      öğrenen sanatçı, o dönemin ünlü Fransız şairlerini de yakından tanıma      fırsatı bulur.
• Ailesinden      aldığı Türk kültürel de­ğerleri ile Batının düşünce sistemini şiirlerinde      başarıyla har­manlayan sanatçı, II. Meşrutiyet Döneminin edebiyat hareketleri ile de yakından ilgilenir ve      Türk şiirine yeni bir soluk getirmek için harekete geçer. Bu konuda attığı      ilk adım ise, edebiyatımızda “Nev-Yunanilik” akımı olarak      bilinen, edebiyatımıza “mekan bulma” çabasıdır.
• Nev-Yunalilik;      Yahya Kemal ve Yakup Kadri’nin birlikte ortaya attıkları bir      düşüncedir. Yahya Kemal ve Yakup Kadri; Yunan mitolojisine olan ilgileri    nedeniyle bira­raya gelirler. Nev-Yunanilik akımına göre; Divan edebiyatı      Fars kaynaklıdır, ancak Türk edebiyatı artık Batıyı örnek al­maktadır.      Batı edebiyatının kaynağı ise Antik Yunan ve La­tin kaynaklarıdır. Bu      durumda, modern bir edebiyat yarat­mak için Yunan kaynakları      incelenmelidir. Sade ve sağlam bir cümle yapısına sahip olan bu kaynaklar      örnek alınmalı ve modern Türk edebiyatı bu kaynaklar
  üzerinde oluşturul­malıdır.
• Paris’e gitmeden önce,      Servet-i Fünûn şiirinin etkisinde bu­lunan sanatçı, Türkiye’ye döndüğünde      bu etkiden tamamen kur­tulmuş bir durumdadır.
• Ona göre,      “Divan edebiyatı bir taklit ede­biyatıdır ve bu edebiyatın bir      bütünlüğü yoktur.
• Tanzimat’tan sonraki      edebiyat ise Fransa’dan gelme bir taklit edebiyatıydı ve bu taklitçilik      Servet-i Fünûn Döneminde en üst düzeye çıkmıştır.
• Üstelik,      Servet-i Fünûn şiiri kendi zamanın Fransız şiirini değil, daha önceki      devirlerin Fransız şiirini taklit etmiştir ve bu apaçık bir geriliktir.
• Dönemin      edebiyat anlayışı hakkındaki düşünceleri yukarıda özetlenen sanatçı, artık      milli bir kimliği olan şiirler yazmaya baş­ladı.
• Dünya      Savaşı’ndan sonra çöküntü içinde olan Türklerin, maneviyatını güçlendirmek      amacıyla verdiği eserler arasında Açık Deniz, Akıncı, Mohaç Türküsü,      İstanbul’u Alan Yeniçe­riye Gazel, Barbaros Anıtı Kitabesi, Selim-nâme,      Süleymaniye Bayram Sabahı gibi şiirleri gösterilebilir. Bu şiirlerde      epik bir atmosfer içinde işlediği “milli tarih” temasının      yanında; “aşk”, “ölüm”, “sonsuzluk” ve      “İstanbul” temaları da göze çarpar.
• Sanatçı, şiirinde yaşayan Türkçenin sözcüklerine yer vermiş; Arapça, Farsça      ya da Fransızca sözcükler kullanmaktan kaçınmıştır.
• Konuşma diline yerleşen yabancı kaynaklı sözcükleri “Türkçe      sözcükler” olarak kabul etmiştir.
• Türkçenin, uzun bir geçmişe sahip olan cümle yapısına sadık kalmış;      Servet-i Fünûn sanatçılarının oluşturdukları “tatlı su      Türkçesi”ne karşı çıkmıştır.
• Konu olarak aşk, kahramanlık, üzüntü ve      Türk milletinin dini değerlere bağlılığını ele almıştır.
• Şiirin      nesirden farklı bir dile sahip olması gerektiğini düşü­nen sanatçı; şiirde      ritm oluşturacak uygun sözcükleri kullanmayı tercih eder.
• Yahya Kemal’e göre şiir öncelikle milli      unsurlar barındır-malı, milli bir söyleyişe sahip olmalıdır. Ancak biçim      ve içerik ola­rak milli olan bu şiirde evrensel unsurlar da bulunmalıdır.
• Yahya Kemal’in şiirlerindeki nazım      şekilleri, kullanılan temalara bağlı olarak değişiklik gösterir. Özellikle      tarihi konuları ele alan şiirlerinde divan edebiyatının nazım şekillerini      kullanır.
• Yahya Kemal sadece “Ok” adlı      şiirinde hece ölçüsünü kullanmıştır. Diğer tüm şiirlerini aruz ölçüsüyle      yazmıştır.
• Üslubuna büyük önem      veren şair, nazım şekilleri gibi, şiirle­rinde kullandığı sözcükleri de      işlediği temaya göre seçer.
• Bu ne­denle      tarihi konuları işleyen şiirlerinde, anlattığı dönemin atmos­ferini      verebilmek için, kullandığı dilin de eskileştiği görülür.

ESERLERİ

ŞİİRLERİ

Kendi Gök Kubbemiz

Bitmemiş Şiirler

Rubailer

Eski şiirin Rüzgârıyla

NESİRLERİ

Aziz İstanbul

Eğil Dağlar

Siyasi ve Edebi Portreler

Siyasi Hikâyeler

•      Divan şiiriyle Batı şiirini ustalıkla kaynaştırmıştır.
•      Fransız tarihçi Albert Sorel‘in etkisiyle Türk tarihine yö­nelmiştir.
•     Saf (öz) şiir anlayışına bağlı kalmıştır.
•     Aruzu Türkçeye ustalıkla uygulamıştır.
•      Hece ölçüsüyle yazdığı tek şiiri Ok’tur.
•      Şiirlerinde İstanbul sevgisi öne çıkar.
•      Klasik Türk müziğine hayranlığıyla da tanınır.
•      İstanbul, aşk, tabiat, ölüm, musiki, sonsuzluk, rintlik, deniz başlıca konularıdır.
•      Aruzla ve divan nazım şekilleriyle modern şiirler yazmış­tır.
•    “Beyaz lisan” anlayışını savunmuştur.
•      Dili mükemmel kullanmaya, sözcük seçimine, dize bü­tünlüğüne, ahenge ve kafiyeye büyük önem vermiştir.
•      Parnasizmin bizdeki temsilcisidir.
•      Nev Yunanilik (Neo Klasik) ve sembolizmden de etki­lenmiştir.
•      Yahya Kemal Beyatlı’nın şiiri ile Milli Edebiyat Dönemi hece şiiri arasında sanat anlayışı, ahenk ve yapı bakı­mından farklılık olmakla birlikte milli konulara da yönel­me bakımından ilişki kurulabilir.
•      “Süleymaniye’de Bir Bayram Sabahı” adlı şiiriyle bireyi tarih-kültür-gelenek perspektifiyle ele almış ve Süleyma­niye Camii‘ni bir medeniyet sembolü olarak kullanmıştır.
•      Sessiz Gemi, Rindlerin Akşamı, Aziz İstanbul, Atik Valde’den İnen Sokakta, Bir Başka Tepeden, Mohaç Türküsü, Mehlika Sultan, Süleymaniye’de Bir Bayram Sabahı önemli şiirlerindendir.
•      Bütün kitapları öldükten sonra yayımlanmıştır.

Eserleri:

Şiir: Kendi Gök Kubbemiz, Eski Şiirin Rüzgârıyla, Rubailer ve Hayyam Rubailerini Türkçe Söyleyiş

Deneme: Aziz İstanbul, Eğil Dağlar, Edebiyata Dair, Siyasi ve Edebi Portreler

Anı: “Çocukluğum, Gençliğim, Siyasi ve Edebi Hatıralarım”

Tarih: Tarih Musahabeleri