Divan Şiirinin Genel Özellikleri

Divan şiirinin genel özellikleri:

• Nazım birimi genellikle beyittir ve anlam  beyitte ta­mamlanır. Zaman zaman diğer nazım birimleri kullanılsa da bunlar diğerlerine oranla çok az kalmaktadır.
• Şiirler konuyu içeren başlıkları olmadığı için nazım biçimlerine göre adlandırılmıştır. Bütün şiirler gazel ,kaside, mesnevi… gibi  biçimlerle ifade edilir.
• Şiirde daha çok aşk, sevgili, din ve kadercilik gibi konular işlenmiştir.
• Şiirlerde tam ve zengin uyak kullanılmıştır.
• Şiirlerin tamamı aruz vezniyle yazılmıştır. Mahallileşme akımının etkisiyle bir iki Divan şairi heceyle yazsa da aruz vazgeçilmez ölçüdür.
• Şiirler, kaside, gazel, mesnevi ve rubai gibi belli nazım şekilleri ile yazılmıştır.
• Parça güzelliğine önem verilmiştir.
• Arapça ve Farsça sözcükler ve tamlamalar yoğun olarak kullanılmıştır.
• Ağırlıklı olarak aşk acısından duyulan mutluluk di­le getirilmiştir.
• Kişisel sevinçlere ve acılara çok yer verilmiştir.
• Kavramlar, ortaklaşa kullanılan kalıplaşmış sözler­le, mazmunlarla anlatılmıştır.
• Tasavvufla ilgili terimler geniş ölçüde kullanılmıştır.
• Şiirler “divan” adı verilen kitaplarda toplanmıştır.
• Şiirler, konularına göre değişik biçimle adlandırılır. Ölüm teması işleyen ‘ MERSİYE’, Peygamberlerin erdemlerini anlatan şiirlere ‘NAAT’, Tanrıya yakarışı işleyen şiirlere ‘MÜNACAAT’ , Tanrının birliğini anlatan şiirlere ‘TEVHİD’ , şairin kendini övdüğü şiirlere ‘FAHRİYE’ , şairin toplumsal çarpıklıkları dile getirdiği yergilere de ‘HİCİV’ denir.
• Şekil güzelliği sağlamak için eşanlamlı sözlere yer verilmiştir.